บูเคอร์ ที วอชิงตัน คือ

• บูเคอร์ ทาเลียเฟอร์โร วอชิงตัน
  วอชิงตัน

• เค     โพแทสเซียม ตัวเค
• คอ     น. ส่วนของร่างกายที่ต่อศีรษะกับตัว, ราชาศัพท์ว่า พระศอ; ส่วนของภาชนะที่คอดอยู่ระหว่างตัวกับปาก เช่น คอหม้อ;
• อร     อะระ- น. กำ, ซี่ล้อรถหรือเกวียน. ( ป. , ส. ). ๒ ออน, ออระ ( กลอน ) น. ผู้หญิง, หญิงงาม, เช่น โอบองค์ผอูนอวล ออกโอษฐ์ อรเอย. ( นิ.
• ที     ๑ น. ครั้ง, คราว, หน, เช่น ทีละน้อย ทีละคน; ใช้เป็นลักษณนามบอกจำนวนครั้ง เช่น เฆี่ยน ๓ ที นาฬิกาตี ๕ ที. ๒ น. ท่าทาง, ชั้นเชิง, โอกาส, เช่น
• วอ     น. ยานที่มีลักษณะเป็นรูปเรือนหลังคาทรงจั่ว สำหรับเจ้านายหรือข้าราชการฝ่ายในนั่ง มีคานรับอยู่ข้างใต้คู่หนึ่ง ใช้คนหาม,
• วอชิงตัน     จอร์จ วอชิงตัน ประธานาธิบดีวอชิงตัน เมืองหลวง รัฐวอชิงตัน มลรัฐวอชิงตัน บูเคอร์ ที วอชิงตัน บูเคอร์ ทาเลียเฟอร์โร วอชิงตัน
• ชิ     อ. คำที่เปล่งออกมาเมื่อรู้สึกโกรธหรือไม่ชอบใจเป็นต้น.
• ชิง     ๑ ก. แข่ง, แข่งขัน, เช่น ชิงรางวัล ชิงทุน, แย่ง เช่น ชิงอำนาจ. ๒ ( ถิ่น-ปักษ์ใต้ ) น. ต้นกะพ้อ. ( ดู กะพ้อ ๒ ).
• ตัน     ๑ ว. ไม่กลวง, ไม่ทะลุตลอด, เช่น คลองตัน ตรอกตัน ท่อตัน; โดยปริยายหมายความว่า ติดขัด, ไม่มีทางออก, เช่น ตำแหน่งตัน, ไม่ปลอดโปร่ง เช่น สมองตัน. ๒
• บูเคอร์ ทาเลียเฟอร์โร วอชิงตัน    บูเคอร์ ที วอชิงตัน วอชิงตัน
• จอร์จ วอชิงตัน    วอชิงตัน ประธานาธิบดีวอชิงตัน
• จอร์จ วอชิงตัน โกทัลส์    โกทัลส์
• วอชิงตัน เออร์วิง    เออร์วิง
• จอร์จ วอชิงตัน คาร์เวอร์    คาร์เวอร์
• กรุงวอชิงตัน    กรุงวอชิงตัน ดี.ซี. เมืองหลวงประเทศสหรัฐอเมริกา